Anneli bloglarin olmazsa olmazi yazilari vardir. Uyku sorunlari, beslenme sorunlari, emzirme sorunlari ve bir de emzirmeyi birakma. Ben hepsini tecrube ettim, cozmus olmam nedeniyle ahkam kesebilecegim tek madde sonuncusu. Hatta 2 kusur yillik annelik hayatimda becerdigim tek konu oldugu icin o ise ayri blog acmak, kitap yazmak ve hatta belgesel cekmek bile istiyorum ama konuyu burada bir yazi ile kisitli tutmaya calisacagim.
Efendim, bizi bilen bilir, P memeye pek duskun bir yavruydu. Gerci maalesef bu duskunluk asil duskun olmasi gereken ilk aylarda vucuda gelmediginden agzina mememi cok kereler tikmisligim vardir ancak karakterine uygun bir sekilde artik memeyle iliskisini azaltip kati gidayla bir duygusal bag kurmasi gereken donemde butun gun memede yasamayi bile tercih edebilir hale gelmisti. Memelerim 24 saat calisan, hicbir sendikal hakki olmayan en agir iscilerdi; karsilarinda aldiklari sevgi ile yetinmeye calisiyorlardi.
Evet 24 saat. P 25 aylik olana kadar uykuya memeyle daldi, geceleri de defalarca uyanip meme emdi. Sokaklarda, misafirlikte, evde, markette her yerde meme talep edebildi ve daha kotusu bu talebinde cok israrci olabildi. Son ay kendisine baskalarinin yaninda meme verilmeyecegi bilincini asilayabildigimde ise etrafta baskalari varsa meme istemek yerine ‘odamiza gidelim, odamiza gidelim’ diye beni cesiktirmeye baslamisti edepli yol yordamli oglum.
Ilkokula gidene kadar emzirme ihtimali cok uzak gorunmuyordu gozumuze. Ama gittigimiz tum doktorlar 2 yasini doldurunca mutlaka birakmam gerektigini soylediler. Buna kendi hastaligim icin gittigim halde odasinin kapisindan cikarken arkamdan hala ‘bak bu yaz mutlaka birak emzirmeyi, kotuluk etme cocuga’ diye bagiran KKBci de dahil.
Bu isi yazin Turkiye’deyken (kisin Turkiye’de degiliz) etrafimiz kalabalikken yapmak zorundaydik. 3 aylik surecte her niyetlendigimizde cesitli engeller cikti. Artik son 2-3 haftadaydik. 3 yasini dolduracagi bir sonraki yazi beklemek istemiyorsak bu isi yapmaliydik. O sirada, siz deyin yazlik ben diyeyim annemin memleketi, Candarli’daydik. Orada buldugum bir aktara icinde sabir adi gecen cesitli seyleri sordum. Sari sabir, sabir tasi (bunlar ayni seyler mi onu bile bilmiyorum) Yoktu, getirmeye calisacakti ama getiremedi. Gunun buyuk cogunlugunu emzirerek gecirir hale gelmistim. Sonra birkac gun daha keyifli bir moda gecti P. Baba da yanimizdaydi. O inanc geldi bir anda: Biz bunu yapabilirdik. Zaten cok da buyutecek birsey yoktu. Projeye giristim. Izleyecegim tek yontem vardi, konusmak.
Proje faz 1:
– Normal emzirme rutinine devam ederken, emzirme seanslarinda ve aralarda yeri geldikce sevgi dolu ve sogukkanli bir tonda anlattim ona: Sen minicik bir bebek olarak dogdun. O zaman yemek yiyemiyordun. Meme emdin hep. Ben de seni emzirmeyi cok seviyorum. O zamandan beri hep meme emiyorsun, ben bundan dolayi cok mutluyum. Ama artik buyudun, senin memeye ihtiyacin yok. Artik meme emmesen de olur. Bak X emmiyooor, Y emmiyoor, Z emmiyooor (etrafimizda onun sevdigi tum cocuklar sayilir)
– Bu arada yavas yavas da uykuya memesiz gecis fikri oturtulur. Bu da normal uyku rutinindeki gibi emzirmek ama uykuya gecmeden emzirmeyi birakmak (bunun icin daha uykusu tam gelmeden emzirmekte fayda var) sonra uykuya gecisi mumkunse bir baska kisiye devretmek (biz burada memesiz her yol mubah seklinde ayakta sallanmayi soktuk devreye, hala da cikaramiyoruz)
Proje Faz 2:
– Gun icindeki emzirme sayisi azaltilir. Rutini olanlar icin bu daha kolay olabilir. Benim gibi aklina estikce emen bir bebek annesiyseniz benim yolumu izleyebilirsiniz: Gun icinde belli bir adetle sinirlamaya karar verdim ve bu adedi gun be gun azalttim. Diger zamanlarda yanima geldiginde ise yine cok sakin bir sekilde: ‘a oglum simdi meme emmene gerek yok ki. artik ihtiyacin yok senin, bak X emmiyor. Y emmiyor…’ (birkac seferden sonra yanima yaklastiginda memelerin acilmayacagini anladigi anda kendisi basliyordu X emmiyor, Y emmiyor… Bir kere de babasindan meme istedi.
– Bu arada surekli mesgul tutulur, bol bol sarilinir ve sevgi gosterilir, beraber gulunup eglenilir. Karninin acikmamasina, susamamasina ozen gosterilir.
Proje faz 3:
– Faz 2, 3-4 gun surdu bizde. Sonra bir gunu hic emzirmeden gecirmeyi basardik. Gece yatmadan onceki meme seansimizi yaptik ama babayla uyudu yine. O gece bir mucize oldu. Poyraz hic uyanmadi. Her gece en az 4 kere uyaniyordu. Hic uyanmadi! Sabah uyandigimizda hemen iyi mi diye kontrol etmeye kostuk yanina, iyiydi.
– Ertesi gun yine sadece gece yatmadan emzirdim ama bu sefer emzirirken ona anlattim: Bu artik son meme emisin. Bay bay diyecegiz artik ihtiyacin yok (ilk fazdaki sevgi aciklamalariyla birlikte) Emmesi bitince bay bay dedi memelere. Eger bunu yapmasak izleyen gunlerdeki gece uyanmalarinda dayanamayip verirdim sanirim.
Proje faz 4:
– en zorlu burasiydi. 1 hafta kadar geceleri uyandi ve cok agladi. Meme istemekten cok uyuyamadigi icin sinirden agliyordu. Daha cok babayla evin icinde 4 donerek konusarak, sarilarak bazen 1 saate yakin suren honkurerek aglama seanslarini atlattik (evimiz 11. katta, 8. kattaki arkadasimiz duyuyormus sesleri!)
Su anda geceleri bir sikintisi yoksa ya uyanmiyor ya da uyansa da kolayca uykuya donuyor. Uykuya ayakta sallayarak geciyir. Aslinda piss piss yaparak da uyutuyorduk, sonra tembellik ettik ve artik tek yol ayakta sallama.
Hep soylenen seyi soylemek zorundayim. Annenin hazir olmasi cok onemli. Annenin hazirligi 2 seyi iceriyor:
1- Artik emzirmek istemedigine emin olmak ve bunun cocugu icin de iyi olacagini dusunmek.
2- Bunun cok normal bir surec olduguna ve kolayca yapacagina inanmak. (eger benim ne kadar iradesiz bir kadin, P’nin de ne kadar memeci ve beni parmaginda oynatan bir cocuk oldugunu bizi taniyarak biliyor olsaydiniz onlar bile yaptiysa biz kesin yapariz diyerek bu ise cok rahat girisirdiniz eminim)
Bence sureci zorlastiracak veya yan yollara sapmayi gerektirebilecek muhtemel hatalar:
– Cocuga birbirinden farkli mesajlar vermek. Memelerin uf oldugu, artik buyudugu, sutun tadinin bozuldugu, aslinda emmese de olacagi, bir sure ara verilmesi gerektigi vb (bunlardan birini soyleyip istikrarli gitmek bir yoldur, mesaj surekli degisince cocugun kabullenmesi zorlasir diye dusunuyorum)
– Aslinda onun icin kotu birsey yaptiginizi ya da bebegin bunu cok zor atlatacagini dusunmek. Eger vakti geldiyse (bunun kriterini burada tartismak imkansiz anne buna karar verdiyse diyelim sadece) bu bebek icin kotuluk degildir ve aslinda hemen hemen butun vakalarda bebek anneden cok daha kolay atlatiyor.
P su anda meme emdigini hatirlamiyor bile. Yaza dair bir kerelik olan pek cok seyi hatirladigi halde. Bir arkadasim hala emziriyor, once ondan bu isi P’den gizli yapmasini istemistim, sonra baktim gorurse de hosuna gidiyor, izliyor sadece. Pedagoga sordum bu konuyu, verdigi cevap cok rahatlaticiydi: ‘Duygusal bir ihtiyactan degil de aliskanliktan surdurulen davranislar iste bu kadar kolay degistirilebiliyor. ‘
Ha bir de kocamin konu hakkinda bir ozlu sozu var, belki size de yardimci olur: Memeyi birakma asamasindaki toplam aglama suresi emdigi donemde olmadik zamanlarda talep edip ememedigi durumlardaki toplam aglama suresinden daha az.
Bu kadar basit aslinda.
7anali7oglan 